Als het allemaal even tegenzit
Nu het schooljaar alweer ruim drie maanden aan de gang is merk ik dat de docenten en leerlingen in een heel andere fase zitten dan in september. Was de sfeer toen vrolijk, zonnig en vol energie – dat is nu in december een beetje anders.
"Ach, dat is de tijd van het jaar," hoor ik geregeld in de docentenkamer wanneer ik weer eens gefrustreerd (over mezelf of anderen) stoom afblaas. Aangezien dit mijn eerste volledige schooljaar is als docent Engels heb ik er nooit zo over nagedacht, maar het is echt waar: net zoals de wereld jaargetijden kent, heeft mijn schooltje in Rotterdam-Noord dit ook.
Eerlijk is eerlijk: ook ik zit wat minder lekker in mijn vel. Er komt sowieso veel op je af wanneer je als docent voor het eerst echt begint, maar deze tijd van het jaar maakt het er niet beter op. Een turbulent en veeleisend begin van het schooljaar, de korte en donkere dagen, veel ziekteverzuim onder leerlingen en collega’s, een klas die voor geen meter loopt, de veranderende coronaregels … Omdat je als leraar vaak alleen werkt en je eigen koninkrijkje in de klas hebt, kun je soms het gevoel hebben dat je er alleen voor staat. Waar kun je als beginnend docent terecht met je frustratie en je vragen, of gewoon voor een goed gesprek?
"Iedereen om je heen liep vroeger rond met dezelfde problemen."
Gelukkig werk ik op een kleine school waar de deuren van zowel de directeur, teamleiders als collega’s wagenwijd openstaan. Vooral aan het begin van het schooljaar, toen ik nog met honderd vragen en problemen rondliep, kon ik daar altijd terecht. Als beginnend docent tussen vooral ervaren collega’s kun je je soms alleen voelen en denken dat jij de enige bent die met een bepaalde vraag of probleem rondloopt. Niets is minder waar: al gauw kom je erachter dat iedereen om jou heen vroeger met precies dezelfde problemen rondliep of er zelfs nóg mee worstelt. Een vraag stellen, een probleem delen, een goed gesprek hebben of gewoon even stoom afblazen: het laat je altijd beter voelen.
Daarnaast ben ik als zij-instromer natuurlijk ook nog met de studie bezig. Na een lange werkdag is er ’s avonds op de hogeschool tijd en ruimte om ervaringen uit te wisselen met medestudenten. Ook hier merk ik dat ik niet de enige ben met een bepaalde vraag of een specifiek probleem. Ik hoor dat de rest zich wel eens net zo voelt als ik. Dat niet alles aan mij ligt, en dat ik moet leren dat ik nu eenmaal nog aan het leren bent! Zo leer ik relativeren; het is niet zo erg als het allemaal een beetje tegenzit. En dat je na elke ervaring, ook een slechte, een stukje beter wordt. Blijf als beginnend docent dus niet met je vragen rondlopen. En leer meegaan met de seizoenen van het schooljaar!
